Σεμινάριο για την ενσωμάτωση της ψηφιακής τεχνολογίας στον σχεδιασμό και τη βελτίωση του χαμόγελου,στα πλαίσια της αισθητικής οδοντιατρικής.

Το χαμόγελο της Τζοκόντα δεν μας βοηθάει εδώ παρά την αισθητική του αξία. Πρόκειται για υπομειδίαμα, δεν φαίνονται τα δόντια για να εμπλακούμε εμείς οι οδοντίατροι.

Μιλάμε για το διάπλατο χαμόγελο που αποκαλύπτει την οδοντοστοιχία.
Τι είναι τελικά το χαμόγελο; ο καθρέπτης της ψυχής; ένας τρόπος να επικοινωνούμε, να στέλνουμε μηνύματα θυμού, ευτυχίας ή ερωτικών προκλήσεων; Πως είναι δυνατόν ένα ευαίσθητο στοιχείο της ανθρώπινης συμπεριφοράς να ψηφιοποιηθεί και να αναλυθεί με ένα πρόγραμμα πληροφορικής; μήπως είναι βέβηλο; Μήπως εμπλέκεται και η βιοηθική;
Με αυτές τις αρνητικές και τεχνοφοβικές σκέψεις πήγα στο σεμινάριο για το DSD στο οδοντιατρικό κέντρο «ΜΕΡΙΜΝΑ» από ένα σπουδαίο συνάδελφο, παθιασμένο ομιλητή και βαθύ γνώστη της μεθόδου, Χρήστο Μαρκόπουλο. Μας μετέφερε σε αυτόν τον «κόσμο» της ψηφιακής απεικόνισης της οδοντοστοιχίας με κύριο σκοπό την διόρθωση ατελειών, ώστε ο τελικός αποδέκτης –ο ασθενής μας- να έχει μέσα από μια παρουσίαση στον υπολογιστή, μία εικόνα, του πως θα είναι μετά τις δικές μας οδοντιατρικές παρεμβάσεις. Όπως επίσης, πως αυτές οι αλλαγές μπορεί να μεταφερθούν σε ένα οδοντιατρικό εκμαγείο και στη συνέχεια στο στόμα του, ως μία προσωρινή μεν, αλλά πολύ κοντινή στο τελικό αποτέλεσμα, κατάσταση. Καθώς επίσης τη σχέση και την αρμονία των δοντιών σε συνδυασμό με ταχείλη καιτο πρόσωπο γενικά.