Η απονεύρωση αποτελεί μία θεραπεία που στοχεύει στην αποκατάσταση και τη διατήρηση ενός δοντιού, στο οποίο έχει φθαρεί σημαντικά το ορατό στο στόμα μέρος του (μύλη) και έχει μολυνθεί ο πολφός του ή μπορεί να γίνεται εσκεμμένα σε δόντι που τροχίζεται πολύ για τις ανάγκες μιας προσθετικής αποκατάστασης. Ο οδοντίατρος «καθαρίζει» το «κανάλι» που διατρέχει τη μύλη και τη ρίζα, απομακρύνοντας το νεύρο και το αγγείο που βρίσκονται μέσα σε αυτό.

Η επιτυχία της στοχεύει στη διατήρηση δοντιών που άλλοτε ίσως να ήταν καταδικασμένα να εξαχθούν. Η διαδικασία αυτή, γνωστή επί δεκαετίες, ήταν συνδεδεμένη με έντονο πόνο κατά τη διάρκεια ή μετά τη εργασία. Ωστόσο σήμερα, με τη μεγάλη πρόοδο σε πολλούς τομείς και τη χρήση τοπικών αναισθητικών και σύγχρονων μεθόδων, οι περισσότεροι ασθενείς δε βιώνουν σχεδόν καθόλου πόνο κατά τη διάρκεια ή μετά τη θεραπεία, η οποία μάλιστα τους ανακουφίζει πλήρως, απαλείφοντας το αίτιο που τον προκαλεί.

Μετά τη χημικομηχανική επεξεργασία του σωλήνα και την ολοκλήρωση της απονεύρωσης, με την προσεκτική τοποθέτηση στο κενό και «καθαρό» κανάλι ενός ουδέτερου και βιοσυμβατού υλικού (γουτταπέρκα), μπαίνει σχεδόν πάντα άξονας αποκατάστασης από υαλόνημα, ανθρακόνημα ή χυτό, ώστε να ενισχυθεί το δόντι πριν την τοποθέτηση της τελικής προσθετικής εργασίας.